Κυριακή 17 Ιουνίου 2012

Εις Αγαρηνούς, Ανδρέα Κάλβος

α'
ιβ'  
Ένας Θεός και μόνος,
αστράπτει από τον ύψιστον
θρόνον· και των χειρών του
επισκοπεί τα αιώνια
      άπειρα έργα.
60  
Το αχόρταστον δρέπανον
αυτοί βαστούν· θερίζουν
πάντα όσα ο ίδρωτάς μας
ωρίμασεν αστάχυα
    δια τους υιούς μας.
β'
ιγ'
10 Κρέμονται υπό τους πόδας του
πάντα τα έθνη, ως κρέμεται
βροχή έτι εναέριος
εν ω κοιμώνται οι άνεμοι
      της οικουμένης.
65   Τρέξε επάνω εις τα κύματα
της φοβεράς θαλάσσης,
κινδύνευσε, αναστέναξε,
πίε το πικρόν ποτήριον
    της ξενιτείας·
γ'
ιδ'
15 Αλλ' η φωνή του ακούεται,
φωνή δικαιοσύνης,
και οι ψυχαί των ανόμων
ως αίματος σταγόνες
      πέφτουν στον άδην.
70 Δια την τροφήν που εσύναξας
με κόπους ανεκφράστους,
εις τα παραθαλάσσια
ιδού χάσκει το λαίμαργον
      στόμα τυράννων.
δ'
ιε'
20 Των οσίων τα πνεύματα
ως αργυρέα ομίχλη
τα υψηλά αναβαίνει,
και εις ποταμούς διαλύεται
      φωτός και δόξης.
75 Τι τα ευωδή αγκαλιάζετε
προσκέφαλα του γάμου;
τι φιλείτε το μέτωπον
ιερόν των γονέων σας
      με τόσον πόθον;
ε'
ις'
25 Μόνον βλέπω τον 'Ηλιον
μένοντα εις τον αέρα·
τους τριγύρω χορεύοντας
ουρανούς κυβερνάει
      με δίκαιον νόμον.
80  Η σάλπιγγα, τα τύμπανα
σας προσκαλούν· αδίκους,
ασυνέτους πολέμους
φέρετε, κατασφάξατε
     τα έθνη αθώα.
ς'
ιζ'
30 Φαίνεται εις τον ορίζοντα
ωσάν χαράς ιδέα,
και φωτίζει την γην
και των θνητών τα έργα
      των πολυπόνων.
85 Όχι μόνον τον ίδρωτα,
αλλά και τ' αίμα οι τύραννοι
ζητούσιν από σας·
κι αφού ποτάμια εχύσατε
      μήπως τους φθάνει;
ζ'
ιη'
35  Όμως ιδού τα σκήπτρα
άφησεν, εβασίλευσεν·
ότι ανάγκην το ανθρώπινον
στήθος έχει αναπαύσεως
    ανάγκην ύπνου.
90 Την πνοήν σας αχόρταστοι
επιθυμούν·αλίμονον
αν ποτέ επί τα σφάγια
των τυράννων αναστε-
      -νάξη η ψυχή σας.
η'
ιθ'
40 Ποίος ποτέ του Θεού
ποίος του Ηλίου ωμοίασεν;
διατί βωμούς, θυμίαμα
διατί ζητούν οι μύριοι
    τύραννοι, κι ύμνους;
95 Αλίμονον, αλίμονον,
όταν ο θεός πέμψῃ
ακτίναν αληθείας
και με αυτήν το στήθος σας
      ζωοποιήση.
θ'
κ'
45 Ύψιστοι αυτοί! - λαμπρότεροι
αυτοί των άλλων! - μόνοι! -
Λαμπροί, κι ύψιστοι οι δίκαιοι,
και μόνοι των ανθρώπων
      οι ευεργέται.
100 Εάν τις το νουθέτημα
θείον ακολουθήση
στόμα μαχαίρας, βάσανα,
κλαύματα φυλακής
   τότε ας προσμένη.
ι'
κα'
50 Κριταί ως θεοί! και πότε
την αρετήν αθλίως,
πότε δεν εκατάτρεξαν;
πότε ευσπλαγχνίαν εγνώρισαν,
      δικαιοσύνην;
105 Και τοιούτοι, εμπρός σας
εγώ να γονατίσω!
-γη ας σχισθή, εις το βάραθρον
η βροντή τ' ουρανού
   ας με τινάξη·
ια'
κβ'
55
Με υπερηφάνους πόδας
καταφρονητικούς,
δεν πατούν το χρυσούν
συντριφθέν τώρα ζύγωθρον
      του ορθού νόμου;
110 Προτού σας ατιμήσω
ω γόνατά μου. - Ατάρακτον
έχω το βλέμμα, οπόταν
το καταβάσω εις πρόσωπον
   ενός τυράννου.
κγ'
115  Εσείς ωσάν ο Ήλιος
λαμπροί! - ναι φλόγας βέβαια
βλέπω διαδημάτων,
αλλά τας δυστυχίας μας
     μόνον φωτίζουν.


Αγαρηνοί: Οι Άραβες ως απόγονοι της Άγαρ που ήταν δούλη της Σάρρας.
ζύγωθρον
: ζυγαριά.
Εικόνα

Τρίτη 10 Απριλίου 2012

  Στο Ναυάγιο των Αντικυθήρων είναι αφιερωμένη η νέα περιοδική έκθεση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου για το 2012. Για πρώτη φορά θα παρουσιαστεί το σύνολο σχεδόν των αρχαιοτήτων, οι οποίες ανελκύσθηκαν, κατά τα έτη 1900-1901 και 1976, από το περίφημο Ναυάγιο των Αντικυθήρων, νοτίως της Πελοποννήσου.
   Η έκθεση συνδιοργανώνεται από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, την Ομάδα Μελέτης του Μηχανισμού των Αντικυθήρων και την Εταιρεία Μελέτης Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας (ΕΜΑΕΤ). Τον γενικό συντονισμό της έκθεσης έχει ο Διευθυντής του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου Δρ Νικόλαος Καλτσάς. Η έκθεση θα διαρκέσει από 6 Απριλίου 2012 έως 28 Απριλίου 2013.
  Η μερική ανέλκυση του Ναυαγίου συνιστά την πρώτη μεγάλης έκτασης ενάλια έρευνα παγκοσμίως. Κατά την πρώτη φάση (1900-1901) την επιχείρηση ανέλαβαν Σύμιοι σπογγαλιείς με τη συνδρομή πλοίων του Βασιλικού Ναυτικού. Η δεύτερη φάση (1976) πραγματοποιήθηκε από την Αρχαιολογική Υπηρεσία με τη βοήθεια του ωκεανογραφικού πλοίου του J.Y. Cousteau "Καλυψώ".
Το ναυάγιο χρονολογείται στο 60-50 π.Χ. περίπου, ενώ το φορτίο του χρονολογείται από τον 4ο έως και τον 1ο αιώνα π.Χ. Η μελέτη του φορτίου θα προσθέσει μια σημαντική μαρτυρία για το θαλάσσιο εμπόριο και τη διακίνηση έργων ελληνικής τέχνης στο τέλος της ελληνιστικής εποχής και της δημοκρατικής περιόδου της Ρώμης.
  Η έκθεση συνοδεύεται από ειδικό κατάλογο-μονογραφία για το θέμα, στον οποίο διακεκριμένοι Έλληνες αρχαιολόγοι και επιστήμονες των φυσικών επιστημών παρουσιάζουν κείμενα, τόσο των ενοτήτων της έκθεσης όσο και επιμέρους θεμάτων σχετικών με το ναυάγιο. Ο κατάλογος περιλαμβάνει επίσης, τις φωτογραφίες και τα λήμματα των αντικειμένων.
Το ντοκιμαντέρ για το Ναυάγιο και τον Μηχανισμό των Αντικυθήρων, παραγωγής Images First Ltd. σε συνεργασία με την EΡT και την εταιρεία παραγωγής ARTE, καθώς και η μικρή 3D ταινία, παραγωγής της εταιρείας Ph. Nicolet NVP3D, που θα προβάλλονται στη διάρκεια της έκθεσης συμβάλλουν στην ολοκληρωμένη παρουσίαση του εκπληκτικού αυτού ευρήματος της πρώτης ενάλιας αρχαιολογικής έρευνας παγκοσμίως.
  Αξίζει να σημειωθεί ότι στην ενότητα "Αντικείμενο του Mήνα" στον δικτυακό τόπο του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου θα παρουσιάζονται, για όλο το 2012 και για το πρώτο εξάμηνο του 2013, επιλεγμένα ευρήματα από το Ναυάγιο.

Σάββατο 3 Μαρτίου 2012

monjes tibetanos elaboran un mandala - tibetan monks made ​​a mandala


Έχω ξεκινήσει εδώ και λίγους μήνες μαθήματα ζωγραφικής. Βαριέμαι, όμως, αφάνταστα τις γραμμούλες, τις τέλειες φόρμες και τα άψογα γεμίσματα που πρέπει να κάνω.
Ασκήσεις υπομονής ή τα νεύρα μου παρτάλια.
Σήμερα αισθάνομαι καλύτερα για δύο λόγους: έμαθα τη mandala και είδα πώς φτιάχνεται από τους μοναχούς του Βούδα!!!!!Αν αυτοί μπορούν να αντέξουν όλο αυτό το χάλι τότε οι δικές μου γραμμούλες αξίζουν λίγη παραπάνω υπομονή... Πόσο , μάλλον, που σε λίγο καιρό θα μάθω να φτιάχνω καταπληκτικά καράβια για να ταξιδέψει ο Ελύτης στους τοίχους της τάξης μας!

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

Ρίτσος, Η απόγνωση της Πηνελόπης.

Δεν είτανε πως δεν τον γνώρισε στο φως της παραστιάς· 
δεν είταν τα κουρέλια του επαίτη, η μεταμφίεση, - όχι·
 καθαρά σημάδια: η ουλή στο γόνατό του, η ρώμη, η πονηριά στο μάτι. 
Τρομαγμένη,
ακουμπώντας τη ράχη της στον τοίχο, μια δικαιολογία ζητούσε,
μια προθεσμία ακόμη λίγου χρόνου, να μην απαντήσει,
να μην προδοθεί[1]. Γι’ αυτόν, λοιπόν, είχε ξοδέψει είκοσι χρόνια,
είκοσι χρόνια αναμονής και ονείρων, για τούτον τον άθλιο,
τον αιματόβρεχτο ασπρογένη; Ρίχτηκε άφωνη σε μια καρέκλα,
κοίταξε αργά τους σκοτωμένους μνηστήρες, στο πάτωμα,
σα να κοιτούσε
νεκρές τις ίδιες της επιθυμίες. Και: «καλωσόρισες», του είπε,
ακούγοντας ξένη, μακρινή, τη φωνή της. Στη γωνιά, ο αργαλειός της
γέμιζε το ταβάνι με καγκελωτές σκιές· κι όσα πουλιά είχε υφάνει
με κόκκινες λαμπρές κλωστές σε πράσινα φυλλώματα, αίφνης,
τούτη τη νύχτα της επιστροφής, γυρίσαν στο σταχτί και μαύρο
χαμοπετώντας στον επίπεδο ουρανό της τελευταίας της καρτερίας.
Λέρος, 22, ΙΧ,68 

[1]τὸν δ᾽ αὖτε προσέειπε περίφρων Πηνελόπεια·
"τέκνον ἐμόν, θυμός μοι ἐνὶ στήθεσσι τέθηπεν,    105
οὐδέ τι προσφάσθαι δύναμαι ἔπος οὐδ᾽ ἐρέεσθαι
οὐδ᾽ εἰς ὦπα ἰδέσθαι ἐναντίον. εἰ δ᾽ ἐτεὸν δὴ
ἔστ᾽ Ὀδυσεὺς καὶ οἶκον ἱκάνεται, ἦ μάλα νῶϊ
γνωσόμεθ᾽ ἀλλήλων καὶ λώϊον· ἔστι γὰρ ἡμῖν
σήμαθ᾽, ἃ δὴ καὶ νῶϊ κεκρυμμένα ἴδμεν ἀπ᾽ ἄλλων."
Οδύσσεια ραψ. ψ στ. 104-110.